آشنایی با ساز شمشال - مجله سرگرمی

خبرنگاران - محمد بلبلی: این ساز از سازهای چوپانی ست که قدمت بسیاری دارد، به طوری که می توان شمشال را مادر سازهای بادی نامید.

از شهرنشینی قوم کرد 6 هزار سال می گذرد و به گفته هنرمندان این دیار شمشال قدیمی ترین ساز عجین با زندگی این قوم بوده است.

شمشال، ساختمانی بدوی و بسیار ساده ای دارد به شکل یک لوله به طول 45 تا 50 سانتیمتر و قطری به اندازه یک و نیم تا 2 سانتیمتر با شش سوراخ روی ساز و یک سوراخ در پشت آن.

شمشال در گذشته از چوب، نی یا استخوان بال پرندگان عظیم ساخته می شد، امروزه این ساز از برنج یا مسوار(آلیاژ مس و قلع) ساخته می گردد.

پیش از این و در زمانی که شمشال از نی ساخته می شد برای استحکام بیشتر ساز شاخه ای از درخت آلبالو به اندازه و قطر حدودی نی آماده می کردند و سپس پوسته رویی شاخه آلبالو را کنده و با ظرافت به روی شمشال می چسباندند. این کار باعث زیبایی و همچنین طول عمر ساز می شد.

با شمشال مقام های موسیقی کردی اجرا می گردد، این ساز همچنین در مراسم عروسی به همراه تنبک یا دایره و اجرای پایکوبی کردی نیز کاربرد فراوانی دارد.

نحوه نواختن شمشال به این صورت است که ساز را به شکل مایل بر روی لب ها می گذارند و می دمند بر اثر برخورد هوا با لبه شمشال صدایی زیبا فراوری می گردد که ترکیبی از صدای بم و زیر است.

از خصوصیات نوازندگی شمشال حالت نفس برگردان یا دمکش است. با این تکنیک می توان صدایی ممتد ایجاد کرد و هم زمان با نفس کشیدن از راه بینی هوا را در دهان برای راهنمایی به سمت شمشال ذخیره کرد.

از معروف ترین نوازندگان این ساز، می توان به قادر عبدالله زاده معروف به قاله مه ره اشاره نمود.

cruisero.ir: کشتی کروز: سفری لوکس و در عین حال مقرون به صرفه به اقیانوس ها